De trieste Koning.

Zo werd Koning Boudewijn genoemd door de Kongolezen na zijn eerste staatsbezoek aan Belgisch Kongo als de nieuwe Koning van België , het huidige Zaïre.
Het beeld is te zien te Antwerpen op de linkeroever, aan de boorden van de Schelde. Jammer genoeg was het reeds meermaals het mikpunt van vandalisme.

Op het dorpsplein.

Dit beeldje ben ik tegen gekomen bij een wandeling, op het St Margarethaplein te Wintam, het is er opgesteld ter ere van alle binnenschippers en vrouwen.

Een ander beeld.

Op dezelfde plaats, aan de overzijde van de straat, aan een atelier of werkplaats vond ik dit beeld, zéér waarschijnlijk van dezelfde hand gemaakt.
Dit beeld zou uiteraard beter op zijn plaats zijn ergens aan de kust maar daarover heb ik natuurlijk niet te beslissen.

Mooi kunstwerkje 1.

Dit beeldje heb ik gevonden te Wommelgem tijdens één van mijn vele wandelingen dit jaar, enig mooi met het kleurenspel dat eraan is gegeven.

Net als kleine muzieknootjes.

De Kerststal.

Zalig Kerstfeest.

Aan allen en iedereen.

Even bewegen.

Wie durft er te beweren dat een bewogen foto niet mooi.

Enig mooi.

Om aan geld te komen zou de Belgische regering dit gebouw willen verkopen. Wie zou het niet herkennen, in onze jeugdjaren zijn we er zeker allemaal op schoolreis geweest. Volgens mij zijn ze van lotje getikt.

Even dichterbij.

Het gebruik van een telelens is altijd een handig hulpmiddel.

Terug naar moeder aarde.

Niet dat ze me op die plaats zouden krijgen, maar ik zou toch al een beetje meer op mijn gemak zijn wanneer ik voelde, terug een beetje dichter bij de blauwe planeet te zijn.

Hup met de beentjes.

Echt, aan mij zouden ze het niet moeten vragen, ik heb nu al hoogtevrees als ik in de winter dikke sokken draag of soep eet uit een soepbol, dus voor mij hoeft het echt niet. En vleugels heb ik ook al niet.

Niet voor doetjes.

Zo nu en dan gaat er wel eens iets mis met de verlichting en dan is het aan de durvers om het terug in orde te brengen.

Mooi optrekje.

Dit prachtige herenhuis in Rococo stijl is te vinden in het centrum van Brecht, provincie Antwerpen. Het is een bouwstijl die stamt uit de 18 eeuw.

Wie schrijft die blijft.

Als je wat ouder wordt is het best dat je zo nu en dan iets neerschrijft als je het later wil gebruiken, het is een kwestie van niet te vergeten.

Een beetje neerslag.

Als men nu spreekt over plaatselijke neerslag, dit is nu een echt voorbeeld daarvan. Ik zou er niet graag in terecht komen.

bruintje de beer.

Is hij niet om op te eten ?

Gestrikt.

Een mooi lintje, blinkend en met een beetje krul,
maakt van ieder pakje een prachtig geschenk, dat men allemaal krijgen wil.

Kerstsfeer.

Stilletjesaan sluipen we naar de kerstsfeer. Stalletjes, beeldjes, kerstversiering, alles wordt uitgepakt en uitgestald en in gereedheid gebracht voor enkele weken om dan met stille trom terug naar de zolder te verdwijnen.

Een utopie

Dit kunstwerk is te vinden te Nieuwpoort en het ontwerp is gemaakt door Jan Fabre, die het liet maken door de kunstenaar Luc Cauwenberghs. Het indrukwekkende bronzen beeld is 7 meter lang, is 3 meter hoog en heeft een gewicht van 55.ooo kilogram.
Het werk is nu permanent te bewonderen op de zeedijk na de aankoop door de stad in het kader van de kunsttriënnale "Beaufort 2003". Het beeld dat eerst meer aan de havengeul te zien was is nu verplaatst een stuk verder op de dijk waar men er meer zicht en controle op heeft. Men heeft dit gedaan omdat men er veelvuldig opklom en ook werden er kleine vernielingen aangebracht.
Hopelijk zal men dit nu achterwege laten.

Triberg im Scharzwald.

Midden in het Zwarte Woud van Duitsland ligt Triberg, deze plaats is bekend om zijn toeristische trekpleister nl. de hoogste waterval van Duitsland. Het is gelegen tussen de 600 - 1000 meter boven de zeespiegel en beschikt daardoor over een waterval met en hoogteverschil van 163 meter. Weliswaar in 7 verschillende trappen.
Reeds meer dan 200 jaar is de waterval een toeristische trekpleister, Triberg is ook gekend als het centrum van de koekoeksklokken en het mooie Scharzwald - Museum met zijn prachtige muziekinstrumenten en zijn handwerkkunst. Als je eens in de buurt bent, zeker eens een kijkje gaan nemen.

Het Brugse belfort.

Op de grote markt van Brugge is er één constructie waar je werkelijk niet naast kan kijken en dat is natuurlijk het Belfort, het gebouw stamt uit de 13 de - 15 de eeuw. In de de middeleeuwen was voor een stad zulk een gebouw, een bewijs van rijkdom en vrijheid, voor de blinden is er ter plaatse een maquette van de markt zodat zij kunnen voelen hoe het er allemaal uitziet.
Het gebouw is 83 meter hoog en indien men over een goede frisse adem beschikt kan men via 366 treden tot bij de klokken komen, dit staaltje doet de beiaardier ieder keer om met zijn 47 klokken de prachtige muziekstukken ten uitvoer te brengen. Wanneer men dan boven is gekomen heeft men bij goed weer een uniek uitzicht over de ganse omgeving en kan men zelfs de zee bekijken.

Een stukje echt Antwerpen.

Zo nu en dan mag er iets in de schijnwerper staan en nu men terug gestart is met het programma "Het leven zoals het is, Planckendael" gaan we eens een fotoke tonen van de Zoo van Antwerpen, zo blijft het toch in de familie.






















































































De moeite om zelf eens te komen kijken.

Spelen met kleurtoetsen

Het is altijd de eeuwige vraag geweest, wat is het mooiste effect in de fotografie, kleurfoto, zwart wit of sepia. Ik wil of kan hier zelf geen antwoord op geven want er is niets zo verschillend als de smaak van de mens, zowel op gebied van voeding, kleding, reisbestemming en zelfs de kleuren van foto's. Hier is een voorbeeld van de drie mogelijkheden, aan u de keus.

Nieuwpoort was het.

Het voorbije weekend heeft ontzettend druk geweest, hierdoor zijn mijn blogs even verwaarloosd geweest, maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken. Zoals smiling cobra als eerste een antwoord gaf was het ook onmiddelijk het goede, inderdaad het was Nieuwpoort.
Als men van de haven langs de havengeul wandelt komt men het gebouw tegen. Simpel dus. Hieronder nog een paar opnames te Nieuwpoort, men kan het duidelijk herkennen aan de typische vuurtoren.

Nog een beetje Durbuy.

Nog enkele kunsstukjes in buxus te Durbuy.

Plantentuin van Meise.

De Nationale plantentuin van Meise stelt ongeveer een 18.000 soortrn plante tentoon, verdeelt over 13 publiek toegankelijke kasten, elk met een eigen onderwerp en of klimaat, het domein rond de kasten heeft een oppervlakte van 92 hectare.
Op het domein is ook het kasteel van bouchout te zien, normaal is het niet toegankelijk voor het publiek maar op regelmatige tijdstippen vinden er tentoonstelling plaats zodat men toch een glimp van de binnenzijde kan opvangen.
De Heren van Bouchout, verwant met de Heren van Kraainem verdedigden zich van hieruit tegen de Heren van Grimbergen, nl de Heren van de familie Berthaut. D eeerste burcht dateert van de 12 de eeuw. Het domein gaat daarna regelmatig over in andere handen.
Tot in 1879 Koning Leopold II het domein koopt voor zijn zuster Keizerin Charlotte, echtgenote van de Oostenrijkse Keizer Maximiliaan. Zij bleef er tot haar dood in 1927 waanzinnig achter na de moord op haar echtgenoot.
Een tiental jaren later wordt het eigendom van de Belgische staat. Wie meer wil weten over de Nationale plantentuin kan het hier vinden.

Een kleine wedstrijd

Waar kunnen we het volgende bouwwerk vinden.






























































Oh ja, het is niet in Thailand hoor.

Ragfijn.

Eerlijk gezegd heb ik het niet zo voor spinnen en al evenmin voor hun leefplaats en zeker niet wanneer die op ooghoogte zijn geplaatst. Enkel als het kouder is in de vroege morgen, dan kunnen het echte kunstwerkjes worden.

Even kijken in Durbuy.

Durbuy is het kleinste stadje van België gelegen aan de Ourthe in de Provincie Luxemburg. Het heeft een oppervlakte van 156,61 km² en een bevolking van 10.500 inwoners. Sinds de fusie in 1977 bestaat het nu uit 11 gemeenten, dit waren vroeger 41 dorpen en gehuchten die nu samen zijn onder de naam Durbuy. Het mooist van al is het stadje Durbuy zelf dat ondanks alles er in geslaagd is zijn Ardens karakter te blijven behouden.
Met het prachtige kasteel als merkpunt, het is nog altijd bewoond en in privé bezit, jammer genoeg is het niet te bezichtigen.
Een bezoek echt waard is het hoger gelegen park waar men tegen een kleine betaling de prachtig geknipte buxussen kan bezichtigen, uniek is dit, zeker in België. Dit is het werk van vele jaren en een onuitputtelijk geduld en vakmanschap. Zeker gaan kijken als je in de buurt komt.